Przypowieść o kąkolu (lub też w innym tłumaczeniu: przypowieść o pszenicy) to jeden z biblijnych utworów mających znaczenie dosłowne i alegoryczne. Sprawdź, co w przenośni oznacza historia o zasianiu złego ziarna pomiędzy dobrymi.
Przypowieść o kąkolu – streszczenie
Jest to historia mówiąca o siewcy, który zasiał dobre ziarno, a nieprzyjaciel niego przyszedł w nocy i zasiał wśród dobrych ziaren kąkol (chwast). Kiedy wszystko urosło gospodarz nie kazał ścinać chwastów, tylko polecił swym sługom, by pozwolili rosnąć zarówno złym, jak i dobrym plonom. Dopiero w dniu „żniw” miała zostać dokonana ostateczna selekcja. Po ścięciu kąkol miał zostać oddzielony od pszenicy i przeznaczony na spalenie. Sama pszenica zaś miała trafić do spichlerza Pana.
Przypowieść o kąkolu – interpretacja
Puenta tej przypowieści nie narzuca się samoistnie – wielu osobom interpretacja sensu tego tekstu przychodzi z trudem. W odczytaniu historii pomaga niejako dalszy ciąg ewangelii, w której można doszukać się wyjaśnienia sensu przypowieści z ust samego Jezusa:
„On odpowiedział: Tym, który sieje dobre nasienie, jest Syn Człowieczy. Rolą jest świat, dobrym nasieniem są synowie królestwa, chwastem zaś synowie Złego. Nieprzyjacielem, który posiał chwast, jest diabeł; żniwem jest koniec świata, a żeńcami są aniołowie. Jak więc zbiera się chwast i spala ogniem, tak będzie przy końcu świata. Syn Człowieczy pośle aniołów swoich: ci zbiorą z Jego królestwa wszystkie zgorszenia i tych, którzy dopuszczają się nieprawości, i wrzucą ich w piec rozpalony; tam będzie płacz i zgrzytanie zębów. Wtedy sprawiedliwi jaśnieć będą jak słońce w królestwie Ojca swego. Kto ma uszy, niechaj słucha!” – Ewangelia według świętego Mateusza, 13: 13-37.
Oznacza to zatem, że za poleceniem Boga współistnieć mają ze sobą zarówno dobro, jak i zło, a dopiero na sądzie ostatecznym ma zostać dokonana sprawiedliwa ocena. Kąkol – zło – trafi do piekła, a pszenica – dobro – będzie cieszyła się trafieniem do nieba (spichlerza samego Boga).
Przypowieść o kąkolu – tekst
Pełny tekst przypowieści o kąkolu (lub o chwaście – jest to ten sam utwór, tylko w dwóch różnych tłumaczeniach wyraz ten brzmi chwast lub kąkol) można znaleźć na stronie: http://biblia.deon.pl/rozdzial.php?id=256.
„24 Inną przypowieść im przedłożył: «Królestwo niebieskie podobne jest do człowieka, który posiał dobre nasienie na swej roli. 25 Lecz gdy ludzie spali, przyszedł jego nieprzyjaciel, nasiał chwastu między pszenicę i odszedł. 26 A gdy zboże wyrosło i wypuściło kłosy, wtedy pojawił się i chwast. 27 Słudzy gospodarza przyszli i zapytali go: „Panie, czy nie posiałeś dobrego nasienia na swej roli? Skąd więc wziął się na niej chwast?” 28 Odpowiedział im: „Nieprzyjazny człowiek to sprawił”. Rzekli mu słudzy: „Chcesz więc, żebyśmy poszli i zebrali go?” 29 A on im odrzekł: „Nie, byście zbierając chwast nie wyrwali razem z nim i pszenicy. 30 Pozwólcie obojgu róść aż do żniwa; a w czasie żniwa powiem żeńcom: Zbierzcie najpierw chwast i powiążcie go w snopki na spalenie; pszenicę zaś zwieźcie do mego spichlerza”»” Ewangelia według świętego Mateusza, 13: 24-30.
Bibliografia
Nauczanie w przypowieściach, [w:] Ewangelia według świętego Mateusza, http://biblia.deon.pl/rozdzial.php?id=256, dostęp: 24.05.2019).
